2019.04.29 Zuid-Korea, Eerste Logboek (Deel 2)

We nemen de all-stop airport trein terug naar Hongdae.

Het was een uur vol grapjes, ik was bijna in slaap gevallen op de schouders van Mingyu, en we porde elkaar om te controleren of we echt waren. We waren het er allebei over eens dat we het jammer vonden dat we elkaar in het echte leven niet stiekem een screenshot konden maken.
We stappen over van Hongdae naar Sinchon en lopen de steile heuvel op naar mijn appartementengebouw. We gooien mijn koffers in mijn kamer en Mingyu, die twee koffers van elk 25 kilo had gesjouwd, stort met een diepe zucht op de vloer neer. Heb ik al gezegd dat hij net longontsteking heeft gehad? De jongen is een vechter.

En laat het vaststaan dat ik VEEL keer heb aangeboden om de zware koffers te dragen.
Nadat Mingyu even bijgekomen was, gingen we meteen weer naar buiten op zoek naar eten. We kozen voor 닭갈비 (dakgalbi), wat op de een of andere manier een traditie is geworden als mijn vrienden of ik in Seoul aankomen. We bestelden twee porties van de pittige gegrilde kip, kool, zoete aardappel, noedels en rijsttaarten. Er werd kimchi, zoete ingelegde radijs, macaronisalade en zure ingelegde radijs bij geserveerd. En natuurlijk een fles Cass voor ons beiden. Aan het einde van het avondeten was het duidelijk dat ik het niet veel verder dan mijn huis zou redden. Ik was volledig uitgeput door bijna 24 uur lang geen slaap te hebben gehad. Mingyu was mij voor bij de kassa en we kregen kinderyoghurtjes mee naar huis.
Mingyu liep met me terug naar mijn appartement en ik gaf hem een van de cadeautjes die ik voor hem in de VS had gevonden. Ken je die kleine wijnglazen bekers? Die trend is nog niet in Korea aangekomen. Dus ik heb er een voor hem gekocht met een waarheid over Mingyu... Volwassen zijn is moeilijk.
Ik gaf hem een zoen ter goede nacht en sprong meteen in bed.
Thuis, zoet thuis.