29 april 2019 Zuid-Korea, Eerste Logboek (Deel 1)

Technisch gezien 4/28... Ik stap aan boord van de DL0171 MSP (Minneapolis Saint Paul) naar ICN (Icheon Seoul) rechtstreekse vlucht. Ik was in de wolken, want de vlucht was net begin deze maand geïntroduceerd, rechtstreeks vanuit mijn geboortestad helemaal naar mijn zielestad... Seoul (nou ja, Incheon technisch gezien).
Als veelvlieger bij Delta was ik 's morgens geüpgraded naar een gangpadstoel. En vervolgens geüpgraded naar Delta Comfort PLUS (ik weet niet zeker of de plus van enig belang is), bij het instappen.

Tot nu toe was de reis vlekkeloos.
De vlucht was onberispelijk soepel, met nauwelijks hobbels (behalve de verwachte over Rusland, China en Noord-Korea. Daar zijn er altijd hobbels). Ik kreeg zelfs mijn speciale, zuivelvrije, vegetarische maaltijden.

Wat een zeldzaamheid is, aangezien dingen zo vaak verkeerd gaan in het ticketproces. En ik had twee stoelen helemaal voor mezelf.

Het enige wat restte was slapen.
En slapen deed ik niet.
Na twee glazen mousserende wijn en één glas rode wijn begon ik mijn ouders te vervloeken vanwege onze lange geschiedenis van fantastische alcoholtolerantie. Bang dat de stewardess die al mijn drankjes verzorgde me zou gaan beoordelen, stopte ik ermee met nog zes uur te vliegen en genoot ik van groene thee en een paar films.
Als je je verveelt in een vliegtuig, vrees dan niet. Hier zijn een paar aanbevelingen:
1. The Return of Mary Poppins
Fantastische film. Geweldige rewind. Ik zal eerlijk zijn, ik heb er niet echt op gelet. Maar het was geweldig toen ik het deed en fantastisch als achtergrondgeluid.
2. Ralph Breaks the Internet
Hoewel het begin een beetje teleurstellend is, komt het echt op gang bij (van alle dingen) een scène met alle Disney-prinsessen. Ik grinnikte toen Disney Pixar de draak stak met zijn populairste personages door de geschiedenis heen.
3. Harry Potter en de Steen der Wijzen... Maar dan in het Koreaans
Je zult er geen spijt van krijgen.
4. I Feel Pretty
Gewoon een willekeurige keuze uit films, Amy Schumacher blaast het weg met deze hilarisch onhandige kijk op gebeurtenissen uit het echte leven die je een beetje mooier van binnen laat voelen.

Ik word ongeduldig als uren in minuten veranderen en plotseling zetten we onze tafeltjes en stoelen in de rechtopstaande positie. Ik schud bijna als een gelukkige chihuahua terwijl ik mijn aankomstgegevens naar Mingyu stuur via Kakaotalk. Het was meer dan drie maanden geleden dat ik mijn mannetje had gezien en ik kon nauwelijks wachten.
Ik snelwandelde door de douane en immigratie sneller dan elke Olympische snelwandelaar uit China die je ooit hebt gezien. Ik maakte een pitstop in de badkamer om me op te frissen terwijl ik op mijn bagage wachtte.
Overigens, als je ooit deodorant nodig hebt maar die niet toegankelijk is. Papieren handdoek + zeep.
Nog steeds bagageloos (en met oorlogstrauma's van de vorige keer) belde ik Mingyu om de tijd te doden. Hij stond aan de andere kant van de muur te wachten. Het voelde als de jaren 80 in Berlijn.
"Je missie is om mij te vinden." Kondigde hij aan.
"Waar?"
"In de badkamer."
"Dan kan ik je niet vinden."
"In de damestoilet."
".... Dat kan je niet doen."
"Dan zal ik voor je wegrennen."

Eindelijk kwamen mijn tassen. Alsof het tweelingzusjes waren die werden geboren. Ik ving ze op, overhandigde mijn douanedocumenten en barstte door de deuren.
Ik scande de menigte van vrienden en familieleden, op zoek naar hun tegenhangers. Ik was in de war omdat ik mijn Dorito-vormige vriendje (brede schouders, slanke taille) niet kon vinden.
Oh mijn god. Hij verstopt zich echt.
Ik week naar rechts af en bleef naar hem zoeken. Opeens komt deze knappe kerel tevoorschijn achter een reclamebord, met zijn armen gespreid als Jezus in de wederkomst.
Woorden schieten tekort en het enige wat ik kan doen is een schel gilletje terwijl ik mijn armen om hem heen sla, even de lucht in ga terwijl hij achterover leunt en me vangt.
Mijn tassen, met hun verbazingwekkend soepele rolmogelijkheden, ontsnappen op eigen houtje. En we moeten uit elkaar om alle drie de koffers te achtervolgen. Ik kan niet stoppen met glimlachen terwijl we naar de winkel gaan om mijn T-kaart aan te vullen. Ik ben dolblij dat ik de taal weer gebruik. Maar het is een beetje als met beide voeten tegelijk in een koud zwembad springen.