2019.04.29 Güney Kore, İlk Günlük (Bölüm 2)

Hongdae'ye geri dönmek için havaalanı demiryolunun tüm duraklarında durmasını sağlayan trene biniyoruz.

Bir saat boyunca şakalar yaptık, uykusuzluktan neredeyse kayaların üzerine yığılıp uyuyordum ve gerçek olup olmadığımızdan emin olmak için birbirimizi dürtüp duruyorduk. İkimiz de gerçek hayatta gizlice birbirlerimizin ekran görüntüsünü alamamamızdan dolayı üzgündük.
Hongdae'den Sinchon'a aktarma yapıp, dairem binasına kadar dik yokuşu tırmandık. Valizlerimi odama attık ve iki tane elli kiloluk valizi taşıyan Mingyu, büyük bir soluk vererek yere yığıldı. Zaten zatürreden yeni çıktığını söylemiş miydim? Çocuk bir savaşçı.

Ve bilin ki ağır valizleri almak için birçok kez teklifte bulundum.
Mingyu nefes nefese kaldıktan sonra, hemen yiyecek aramaya çıktık. 닭갈비'ye (Dakgalbi) karar verdik, bu da bir şekilde Seul'e gelen arkadaşlarımın veya kendimin geleneksel olarak yediği bir şey haline geldi. Baharatlı ızgara tavuk, lahana, tatlı patates, erişte ve pirinç keklerinden iki porsiyon sipariş ettik. Yanında kimchi, tatlı turşu turp, makarna salatası ve ekşi turşu turp geldi. Ve tabii ki ikimiz için bir şişe Cass. Akşam yemeğinin sonunda, evimden çok daha uzağa gidemeyeceğim belliydi. Neredeyse 24 saattir uyumadığım için tamamen bitmiştim. Mingyu kasiyere benden önce gitti ve eve çocuk yoğurt içecekleriyle döndük.
Mingyu beni daireme kadar yürüdü ve ona Amerika'da bulduğum hediyelerden birini verdim. Biliyorsunuz ya, küçük şarap kadehi şeklinde bardaklar? Kore'de henüz popüler olmaya başlayan bir trend. Bu yüzden ona Mingyu hakkında doğru bir ifade yazan bir tane aldım... Yetişkin Olmak Zor.
Ona iyi geceler öpücüğü verdim ve hemen yatağa atladım.
Evim tatlı evim.